Uilkens (Jacobus Albertus), een verdienstelijk volksschrijver over natuurkunde en geboren te Wierum in de provincie Groningen den 1sten Mei 1772, studeerde te Groningen, promoveerde er in 1795 in de wis- en natuurkunde en werd er een half jaar later bevorderd tot candidaat in de godgeleerdheid. Een jaar daarna gaf hij zijn opstel over den thermometer in het licht, schreef in acht dagen tijds zijn „Natuurkundig schoolboek”, door de Maatschappij tot Nut van ’t Algemeen met goud bekroond, en aanvaardde in 1798 een beroep naar Eenrum. Hij schreef: „Korte schets der natuurkennis (1799)”, — „Redevoeringen over de volmaaktheden van den Schepper (1810—1815)”, — „Kort natuurkundig schoolboek (1804)”, — „Verhandelingen over de voordeelen van het onweder (1808)”, — „Beschrijving van de merkwaardigste voortbrengsels der natuur (1807)”, — „Schoolboek over de natuurlijke historie (1807)”, — „De katechismus der natuur van Martinet verkort en nagezien (1812)”,— „Verhandeling over het nut der insecten (1812)”, — „Technologisch handboek (1809—1819)”, — en „Schoolboekje over technologie (1810)”.
Nadat hij er zestien jaar als predikant was werkzaam geweest, zag hij zich in 1815 benoemd tot hoogleeraar in de wis- en natuurkunde aan de hoogeschool te Groningen en gaf er in 1819 een „Handboek voor vaderlandsche landhuishoudkunde” in het licht. Een beroep naar de hoogeschool te Leiden wees hij in 1822 van de hand, en overleed te Groningen den 30sten Mei 1826.
