Rutgers

betekenis & definitie

Rutgers (Johan), een Nederlandsch staatsman en uitstekend Latijnsch dichter, geboren te Dordrecht den 28sten Augustus 1589, genoot het onderwijs van den beroemden Vossius, studeerde te Leiden, voorts te Orleans, Blois en Parijs, vestigde zich als advocaat te ’s Gravenhage, vertrok met den ambassadeur Jacob van Dijk naar Zweden, verwierf er de gunst van den rijkskanselier Oxenstiërna en zag zich weldra benoemd tot raadsheer des Konings. Als Zweedsch gezant bragt hij onderscheidene onderhandelingen met Nederland tot een goed einde, weshalve Gustaaf Adolf hem met den rijksadeldom en met eene gouden keten begiftigde. Voorts was hij gezant in Bohemen, Denemarken, Nederland enz. en bleef in laatstgenoemde Republiek in die betrekking gedurende 12 jaren; hij overleed dan ook te ’s Gravenhage op den 26sten October 1625. Men heeft van hem: „Variarum lectionum libri VI”, — een aantal Latijnsche gedichten, door Nicolaas Heinsius verzameld,— en „Lectiones Venusinae ad Horatium”.