Reimarus (Hermann Samuël), een Duitsch wijsgeer, geboren te Hamburg den 22sten December 1694, studeerde te Jena in de godgeleerdheid, vestigde zich als docent te Wittenberg, vertrok in 1723 als rector naar Wismar en in 1728 als leeraar in de Oostersche talen naar het gymnasium in zijne geboorteplaats, waar hij den 6den Maart 1768 overleed. Hij was een aanhanger der philosophie van Wolff en heeft zich vooral bekend gemaakt door zijne geschriften over de natuurlijke godsdienst en door zijn „Schutzschrift für die vernunftigen Verehrer Gottes”. Het handschrift van dit werk kwam na het overlijden van Reimarus onder de oogen van Lessing, die daarvan eenige gedeelten onder den titel: „Fragmente eines Ungenannten” in het licht zond, waaraan Goeze en zijne geestverwanten zich geweldig ergerden. Genoemd „.Schutzschritt” is ook thans nog niet in zijn geheel gedrukt; een stuk van het eerste deel werd in 1850— 1852 door Klose in het „Zeitschrift für historische Theologie” van Niedner geplaatst.
Het oorspronkelijk handschrift bevindt zich op de stadsbibliotheek te Hamburg, maar men heeft er een paar afschriften van, en één van deze is te Göttingen. Het voornaamste daaruit is opgenomen in het boek van D. F. Strausz: „Hermann Samuël Reimarus und seine Schutzschrift (2de druk 1*77)". Van de overige geschriften van Reimarus vermelden wij: „Abhandlungen von den vornehmsten Wahrheiten der natürlichen Religion (1755)”, — en „Allgemeine Betrachtungen über die Triebe der Thiere (1760)”.
