Mauritania noemde men in de dagen der Oudheid het noordwestelijk gedeelte van Afrika, waar thans het sultanaat Marokko gelegen is. Het grenst in het westen aan den Atlantischen Oceaan, in het noorden aan de Middellandsche Zee, in het zuiden aan de woestijn en was in het oosten door de rivier Moeloechatti (Maloeja) van Numidië gescheiden. Dit eigenlijke Mauritania met koning Bocchus, de schoonvader van Jugurtha, werd eerst in den Jugurthijnschen Oorlog nader bekend aan de Romeinen. Bocchus ontving voor de uitlevering van Jugurtha het aangrenzende West-Numidië (thans Algérië).
Het werd voorts door afzonderlijke koningen geregeerd, doch in 43 na Chr. door keizer Claudius in een Romeinsch wingewest herschapen, waarna hij het land verdeelde in Mauritania Tingitana in het westen en Mauritania Caesariensis in het oosten. Eerstgemeld gedeelte werd later bij Spanje gevoegd. Mauritania, Numidië en Carthago werden in 429 door de Wandalen uit Spanje veroverd. Deze moesten het in 634 afstaan aan de Byzantijnen, en laatstgenoemden in de 7de eeuw aan de Arabieren, die vandaar naar Spanje trokken.
