Marsch (Een) is eene regelmatige voortbeweging van troepen naar een bepaald doel. Men heeft front-, flank- en terugtogtsmarschen, en met betrekking tot het tempo spreekt men van gewone en versnelde (geforceerde) marschen. Onder deze laatsten verstaat men in den laatsten tijd ook de spoorwegtogten.
Men kan door oefening en door eene doelmatige uitrusting de troepen marschvaardig maken. Om alle verwarring te voorkomen, dient men bij het maken van marschen eene gestrenge krijgstucht in acht te nemen, terwijl men daarbij door de velddienst (voorpostendienst) voor de veiligheid zorgt.
Gedurende de marschen worden de soldaten op de rustplaatsen behoorlijk in kwartier gebragt. Met betrekking tot het marschtempo der infanterie heeft men den parade-marsch, den versnelden marsch en den stormmarsch (stormpas). Ten tijde van Frederik II naderde de infanterie den vijand met 76 passen in de minuut, — thans met 112 tot 120 schreden, en dit aantal wordt nog vermeerderd bij den aanval met de bajonet. Bij gewone marschen worden daags 4 of 5, bij geforceerde 12, ja zelfs 16 uren gaans afgelegd.
Een marsch, in 't Italiaansch marcia, beteekent in de muziek een toonstuk van geringen omvang, dat meestal bestaat uit herhalingen van hetzelfde motief of hetzelfde thema, en bestemd is om uitgevoerd te worden bij militaire of burgerlijke feestelijke optogten. Gewoonlijk is het muziekstuk gezet voor blaasinstrumenten: toch zijn er ook marschen met bezetting voor blaas- en strijkinstrumenten. Het stuk heeft een scherp, geaccentueerden rhytmus in 2/4 de of 4/4 de of ook wel 6/s ste maat; het behoort frisch en opwekkend te zijn, pittig en levendig, zoodat het gemoed der hoorders in eene opgewekte stemming geraakt, en de beweging van het marcheren geleidelijk, eenvormig en daardoor minder vermoeijend wordt. Dit geldt vooral voor krijgsmarschen, feestmarschen, kroonings- en parademarschen en dergelijke.
De marcia religiosa of godsdienstige marsch, heeft een ernstig, deftig karakter en eene langzame beweging: een nog meer treurend, klagend karakter met nog langzamer tact heeft de marcia funebre, de doodenmarsch. Het gebruik van marschen in den krijg dateert van den Dertigjarigen Oorlog.
