Lumei (Willem van der Mark, heer van), een krijgsman, die zich in den Nederlandschen bevrijdingsoorlog tegen Spanje onderscheiden heeft, behoorde tot de onderteekenaars van het Verbond der Edelen, en zwoer, na den dood van Fgmond en Éoorne, dat hjj zpn haar en baard zou laten groeijen, totdat hij het bloed dier edelen gewroken had. In 1568 versterkte hjj met eene bende ruiters het leger van den prins van Oranje, en in 1572 vinden wjj hem als admiraal van ’s Prinsen vloot in Engeland. Hier voegde hjj zich bij de Watergeuzen en voerde het opperbevel over hen bij de verovering van den Briel, waarbij hjj vele wreedheden pleegde. Voorts trok hp naar de Vergadering der Staten te I Dordrecht , waar hij ais algemeen stadhouder van wege den Prins over Holland werd erkend.
Nu maakte hjj zich meester van Rotterdam en Schoonhoven, waar zjjne troepen vele gruwelen volvoerden, maar stiet het hoofd voor Amsterdam. Toen don Frederïk de Tóledo het beleg vóór Haarlem geslagen had, trok hij derwaarts met 15 vaandels voetknechten, 4 kornetten ruiters en 6 veldstukken, maar viel in eene hinderlaag, waar hjj het grootste gedeelte van zijne troepen en 4 stukken verloor en zelf ter naauwernood ontkwam, nadat 2 paarden onder hemdoodgeschoten waren. Door deze nederlaag ontvingen zjjne vjjanden moed, om beschuldigingen tegen hem in te brengen. In het vóórjaar van 1573 werd hp met zijn luitenant Fntes, desgelijks om zijne wreedheid berucht, in hechtenis genomen, doch kort daarna ontslagen. Door de ondervondene behandeling gekrenkt, verzamelde hjj een aantal Walen en begon daarmede oproerige bewegingen. Nogmaals werd hp in den kerker geworpen, maar ontsnapte en hield zich eenigen tijd verborgen. Later ontving hij vergiffenis, waarna hij zich te Luik vestigde, alwaar hij na verloop van 3 of 4 jaren aan den beet van een dollen hond, doch volgens anderen aan vergif overleed.
