Onder dezen naam vermelden wij:
Lamprecht der Pfaffe, een geestelijk dichter uit de landen van de Nederrijn. Hij leverde in de eerste helft der 12de eeuw naar het Waalsch handschrift van den overigens onbekenden Aubry de Besançon een „Alexanderlied”. Van het verloren gedicht van Aubry is voor korten tijd het begin in een Florentijnsch handschrift gevonden, en hieruit blijkt, dat de lof, door Gervinus aan den Duitschen vertolker toegezwaaid, vooral aan den Franschen dichter toekomt. De inhoud wijkt aanmerkelijk af van de geschiedkundige berigten omtrent Alexander; deze zijn er vermengd met de zonderlingste sagen, en de togten van dien held eindigen bij de poorten van het paradijs. Eene critische uitgave van het Duitsche gedicht is bezorgd door Weismann (1850, 2 dln).
Lamprecht van Regensburg, een midden-Hoogduitsch dichter uit de 2de helft der 13de eeuw. Hij vervaardigde als leek, naar het Latijn van Thomas van Celano, een „Leven van den Heiligen Franciscus”. Toen hij vervolgens in de orde der Minorieten was opgenomen, leverde hij een mystiek-allegorisch gedicht, getiteld: „Tochter Sion oder die minnende Seele”. Men vindt daarvan gedeelten in de „Fundgruben” van Hoffmann en elders.
