Daub is een vertegenwoordiger der nieuwere bespiegelende godgeleerdheid. Hij werd geboren te Cassel den 20sten Maart 1765, studeerde te Marburg en vestigde zich aldaar als privaatdocent.
In 1794 werd hij leeraar aan de Rijksschool te Hanau, en nog in hetzelfde jaar gewoon hoogleeraar in de theologie te Heidelberg, waar hij den 22sten November 1836 overleed. Belangrijk zijn de geschriften van Daub voor de juiste kennis der verhouding van theologie en wijsbegeerte. Van zijne talrijke werken noemen wij alleen: „Die dogmatische Theologie jetziger Zeit oder die Selbsucht in der Wissenschaft des Glaubens (1833)”.
