Canu (Robbert Robbertsz. Ie), een Nederlandsch zeevaartkundige, werd geboren te Amersfoort den 27sten November 1563, was eerst onderwijzer in de zeevaart te Amsterdam, waar Jacob van Heemskerk, Gerrit de Veer en Jan Cornelisz. de Rijp — de overwinteraars op Nova Zembla — tot zijne leerlingen behoorden, en daarna te Hoorn, waar hij met Willebrordus Snellius en Simon Stevin door de Regéring geraadpleegd werd, waarvoor hij een klein inkomen ontving. Het schijnt, dat hij tot de gemeente der Doopsgezinden behoord heeft, daar hij in 1591 door hen in den ban werd gedaan.
Hij schreef onder anderen eene „Korte inleiding der feesten Israëls enz. (1593)”. „Onder verbeteringh. Sommige buerpraetgens enz. (1614)” en „Gravamina ofte swarigheden, van Robbert Robbertsz. enz, (1619)”. Laatstgemelde 2 boeken werden door de Staten-Generaal beschouwd als fameuse „libellen”, zoodat de schrijver beboet en zijn tractcment ingehouden werd.
