(George), een der voortreffelijkste aanvoerders van de Chouans gedurende den Franschen omwentelings-oorlog, werd geboren in 1769 te Brech bij Auray in het departement Morbihan, studeerde te Vannes, trok met eene bende ruiters uit Bretagne tegen de Koningsgezinden op, doch liep met deze over tot de Vendeërs, en werd bij de belegering van Grenville tot officier benoemd. Na de nederlaag bij Mans en Savany keerde hij naar zijne geboorteplaats terug en stelde er zich aan het hoofd van een hoop boeren en matrozen, doch hij werd door eene afdeeling republikeinen overrompeld en met zijn vader naar Brest gevoerd. Hij ontsnapte in matrozengewaad en werd nu het hoofd van den opstand in Neder-Bretagne. In 1796 kwam hij in schijn tot onderwerping, maar verzamelde nieuwe krachten, om in het volgende jaar wederom een aanval te wagen.
Vooral in 1799 streed hij voorspoedig, en hij wees elke aanbieding van vrede van de zijde des consuls van de hand, totdat na het gevecht bij Grandchamp en Elven (25 en 26 Januarij 1800) al de hoofden der Chouans, met uitzondering van Frotte, zich onderwierpen. Nu sloot ook Cadoudal den 9den Februarij door bemiddeling van generaal Brune bij het dorp Theix vrede met den consul en begaf zich naar Parijs. De republiek poogde hem door het aanbod van eervolle bedieningen aan zich te verbinden, maar Cadoudal spoedde zich naar Engeland, waar hij door de Fransche prinsen en door de Engelsche ministers met voorkomendheid ontvangen werd en tot loon van zijne trouw aan de Bourbons den rang verwierf van luitenant-generaal. In den laatsten tijd van het consulaat keerde hij naar Frankrijk terug zonder iets te verrigten, dat de opmerkzaamheid wekte, behalve zijn openlijk tegenspreken van het gerucht, dat hij in de zamenzwering der helsche machine betrokken was. Sedert vertoefde hij bij afwisseling in Frankrijk en in Engeland, doch landde in 1803 met Pichegru op de Fransche kust met het oogmerk, om Napoleon te dooden.
De zamenspanning werd ontdekt, doch Cadoudal wist zich 6 maanden lang te Parijs verborgen te houden, en eerst in Maart 1804, juist toen hij Frankrijk wilde verlaten, ontdekte hem de policie in de nabijheid van het Luxembourg. Eerst nadat hij 2 policie-dienaars doodgeschoten had, kreeg zij hem in hare magt. Zijn aanslag op het leven van den eersten consul werd voor de rechtbank bewezen, en hij verloor den 10den Julij 1804 het hoofd onder de guillotine. Na den terugkeer der Bourbons werd zijn geslacht in den adelstand verheven.
