zelfinductie

betekenis & definitie

zelfinductie - Zelfstandignaamwoord
1. (natuurkunde) (elektrotechniek) de mate waarin de groei van een stroom in een geleider vertraagd wordt door het erdoor opgebouwde magneetveld
♢ Een wisselstroom wordt door zelfinductie vooral gehinderd als de wisselspanning een hoge frequentie heeft.

Woordherkomst
samenstelling van zelf en inductie