kentering

betekenis & definitie

kentering - Zelfstandignaamwoord
1. (scheepvaart) het omslaan van een schip
♢ Door het verschuiven van de lading werd de bemanning verrast door een plotselinge kentering.
2. het plotseling geheel van richting veranderen
♢ Ze wachtten op de kentering van het tij.
3. overdrachtelijk een fundamentele en diepgaande verandering van de wat normaal beschouwd werd
♢ Het bereiken van pariteit in de prijzen van fossiele en groene elektriciteit, zoals zonne-energie zal een grote kentering in maatschappelijke verhoudingen leiden.

Woordherkomst
Naamwoord van handeling van kenteren met het achtervoegsel -ing.