grondtoon

betekenis & definitie

grondtoon - Zelfstandignaamwoord
1. (natuurkunde) de laagste toon die hoort bij een trillend voorwerp
♢ De amplitude van een grondtoon is sinusvormig.
2. (muziek) de laagste toon van een toonladder
♢ Meestal is de grondtoon de laatste toon van een melodie.
3. (kunst) de leidende gedachte van een dichtstuk, een gesprek enz
4. (kunst) hoofdkleur van een schilderij

Woordherkomst
samenstelling van grond(zelfstandig naamwoord) en toon(zelfstandig naamwoord)

Synoniemen
[2] begintoon, finalis, tonica

Verwante begrippen
[1] boventoon, harmonisch, harmonische, grondfrequentie, [2] akkoord, dominant, interval, leidtoon, onderdominant, stamtoon, toonladder