daadwerkelijk

betekenis & definitie

daadwerkelijk - Bijvoeglijk naamwoord
1. ook echt plaats vindend
    ♢ Na de goedkeuring en maandenlange planning kon het daadwerkelijke bouwen starten.
daadwerkelijk - Bijwoord
1. echt plaats vindend
    ♢ Als er daadwerkelijk een auto wordt weggegeven, doe ik misschien wel mee.

Woordherkomst
pseudo-Duits
samenstelling van daad en werkelijk

Synoniemen
echt, werkelijk, feitelijk