Reeds bij de Ouden bestond de gewoonte om hun goden en halfgoden voor te stellen omringd door een stralenkrans.
Deze gewoonte werd ook door de Chr. kerk overgenomen, om daardoor de heiligheid van God, Jezus oi de Heiligen uit te drukken. Is deze stralenkrans zoo groot, dat hij het geheele lichaam als in een ovaal omringt, dan spreekt men van aureool (Lat. : aurum — goud) ; is de glorie daarentegen tot het hoofd beperkt, dan noemt men die een nimbus (Lat.: wolk). Soms is deze laatste niets anders dan een cirkel van opvallende helderheid. In wereldlijke (profanen) zin zegt men ook wel, dat iemands roem hem als een aureool, nimbus of glorie omgeeft.
