N.E. Een booze geest, die ons vervolgt; ook een lastig mensch.
Voorts de drank, die een tot het godsgericht (zie aldaar) verwezen beschuldigde moet innemen. Volgens F.P. en A.P. Penard, Surinaamsch bijgeloof, Bijdr. tot de Taal- Land- en Volkenk. v. Ned. Indië, deel 167 (1912) blz. 165, zou libba ook beteekenen ‘zwaarte’ en gedacht worden als een oude vrouw, met lompen bedekt, in het woud wonende en belast met schuld en zonden, steeds er op uit een deel van haar last op een ander over te dragen. Nadert haar iemand, dan verandert zij in een geest, sluipt onhoorbaar naderbij en ontlast zich van een deel harer zonden.
De aldus beslopene voelt zich na eenige dagen lusteloos, zwaar en verliest zijn eetlust; alleen de Obiaman kan de libba uitdrijven door middel van een zeer gecompliceerd en geheimzinnig kruidenbad, waaraan ook een witte kip te pas moet komen, gevolgd door de onvermijdelijke afranseling met een prasara-sisibi (zie bij BAKROE). Een andere methode van uitdrijving bestaat daarin, dat de patient te middernacht naakt in een op een kerkhof gegraven kuil gaat zitten; na eenigen tijd staat hij op, de kuil wordt weer aangevuld en de libba zit gevangen. Vooral kinderen zouden veel aan libba lijden.
