Reeds van oudsher worden op Curaçao dammen gebouwd om het water tegen te houden. Vroeger, toen in den slaventijd de arbeid goedkoop was, maakte men steenen dammen en ook in grooten getale onderaardsche muren (moerdam, PAP.), dwars op de richting van den waterloop (rooi).
Tegenwoordig maakt men zooveel mogelijk aarden dammen: aarden damlichaam (custilla, PAP.), gemetselde koppen (kabees, PAP.) en twee uitlaten (labado, PAP.) daarlangs. Ook komen gemetselde overlaten veel voor bij grootere dammen; bij kleine dammen veelal slechts 1 gemetselde kop, het andere einde verloopt in de heuvelhelling. Bij zeer kleine dammetjes worden de koppen wel van losse steenen gestapeld of van cactus gemaakt. Bij het bewerken van het veld worden de gevonden steenen bij elkaar gebracht en in rijen, dwars op de helling, gelegd, meest in de rooien. Ook aarde wordt daarop gebracht, dikwijls aloe er in geplant om ze blijvend te verzekeren. Zulke lange, lage, onregelmatige versperringen heeten faha, PAP., (gordel).Zie over den damaanleg het rapport van D.H. Havelaar, in het Koloniaal Verslag 1903, ook de volgende verslagen, in het bijzonder de kaart in het verslag 1912. Voorts R.H. Rijkens. Curaçao, Tiel 1907, blz. 79 volg. en G. Duijfjes.
De watervoorziening van de Benedenwindsche eilanden der kolonie Curaçao. De Ingenieur van 21 Maart 1914.
