De Vleermuizen zijn de eenige Zoogdieren, welke vliegen kunnen (zie MAMMALIA). Dienovereenkomstig vertoont hun maaksel verscheidene eigenaardigheden: de vingers der voorpooten zijn n.l. met uitzondering van den duim buitengewoon lang, terwijl zich een huidplooi tusschen deze vingers uitspant.
Niet alleen hier strekt die zich uit, maar die zijdelings van het lichaam afgaande huidplooi verbindt ook de voorste met de achterste extremiteiten, ja somtijds ook een deel van den staart. Zulk een vlieghuid is zeer veerkrachtig, dun, weinig of niet behaard, rijk voorzien van tastzintuigen. De 4 of 5 vingers der achterpooten en althans de eerste der voorpooten eindigen in stevige, gekromde klauwen, waarmede zij zich in rust vasthaken aan boomtakken, muren, enz. De oorschelpen zijn meestal zeer groot. Het zijn dieren, die overdag slapen, en in de schermering en den nacht op roof uitgaan. Sommige leven van vruchten, andere van insekten. Onder de laatste zijn er, die door het vangen van duizende insekten zeer nuttig zijn.De Orde der Chiroptera wordt verdeeld in twee groepen: Megachiroptera, van vruchten levend, en Microchiroptera, meestal van insekten levend. Van de ongeveer 600 bekende soorten komen er verscheidene in onze Amerikaansche Koloniën voor; een juiste opgave der soorten schijnt echter nog te ontbreken. Kappler vermeldt, dat het verbazend aantal vleermuizen in Suriname een ieder treft, daar men hen soms bij ‘klompen’ aan de daken der huizen, aan takken, in holen enz. hangen ziet. Daar het zeker is, dat sommige soorten bloed zuigen, kunnen zij ook voor den mensch zeer lastig worden. Welke soorten den mensch ('s nachts) aanvallen is nog
niet vastgesteld. Martin vermeldt als in onze Koloniën voorkomende: Glossophaga soricina; Kappler noemt Molossus rufus.
Litt. G.E. Dobson, Catal. Chiroptera British Museum 1878.
G.C.J.V.
