Elisabeth Wolff-Bekker (1738—1804) vormde met Aagje Deken (zie aldaar) het letterkundig duo, dat onze letterkunde heeft verrijkt met een aantal echt Nederlandse werken, w.o. het vermaarde en nog altijd wel gelezen „Sara Burgerhart”. Elisabeth was in 1759 getrouwd met Adriaan Wolff, predikant te de Beemster.
Na diens dood woonde en werkte zij samen met Aagje Deken, eerst te de Rijp, later te Beverwijk. Vóór haar kennismaking met Aagje had Betje reeds een aantal gedichten en opstellen gepubliceerd.
Van 1788 tot 1798 woonden de beide dames, ten gevolge van de politieke woelingen, in Frankrijk; haar laatste levensjaren brachten zij in bekrompen omstandigheden door. Betje overleed 5 November 1804; Aagje acht dagen later.
