(1854— 1922) was van geboorte een Vrijstater en heeft in Zuid-Afrika zowel militair als politiek een rol gespeeld. Reeds in den eersten oorlog tegen de Engelsen in 1880 heeft hij aan de zijde der Transvalers gestreden.
In 1899 was hij opperbevelhebber der Vrijstaatse troepen en onderscheidde hij zich door de meesterlijke wijze, waarop hij den guerillaoorlog wist te voeren en bevocht hij schitterende overwinningen.Ook toen de Engelsen grote vorderingen hadden gemaakt, bracht hij hun nog veel nadeel toe, vooral doordat hij met zijn bereden troepen ver in het bezette gebied convooien kon oplichten.
Evenals vele andere leiders zag de Wet ten slotte in, dat de Boeren het tegen de overmacht niet zouden kunnen volhouden en stemde hij toe in de overgave in 1902.
Hij bleef echter steeds fel anti-Engels.
In 1914 verzette hij zich tegen den wens van Smuts, om Engeland tegen Duitsland te helpen en toen de onderneming tegen de Duitse kolonies toch doorging, organiseerde de Wet een opstand, die echter spoedig door zijn vroegeren medestrijder, Botha, werd onderdrukt. De Wet werd gevangen genomen, maar later vrijgelaten. Hierdoor kwam er een eind aan de Wets politieke loopbaan; hij stierf in 1922 op 68jarigen leeftijd.
