betekent in het algemeen de bedwelming of verdoving, die ontstaat na het gebruik van verdovende middelen, de z.g. „narcotica”. Maar vooral wordt bij het woord narcose gedacht aan de wetenschappelijke toepassing van een bedwelmingsmiddel op patiënten, die een operatie moeten ondergaan.
Je zult wel begrijpen dat vele operaties vroeger zeer moeilijk of in het geheel niet uitvoerbaar waren, alleen al door de hevige pijnen, die zij den lijder veroorzaakten; de tegenwoordige voorafgaande bedwelming van den operatiepatiënt betekent, althans wat de pijnen betreft, ongetwijfeld een voordeel voor dezen. Bij de vroeger toegepaste chloroform-narcose ademde de patiënt den bedwelmenden damp in door middel van een op het gelaat geplaatst kapje, waarop enige druppels chloroform waren gebracht. Na korten tijd trad gedurende een vrij nauwkeurig te bepalen tijdsbestek een toestand van volkomen bewusteloosheid in, waarvan de chirurg gebruik maakte om zijn taak te verrichten. Andere narcotica zijn aether en lachgas. De narcotica worden tegenwoordig echter anders toegediend.
De tandarts ziet sedert een dertig jaren ook kans om je pijnloos te helpen. Je weet, dat hij, alvorens tot de operatie over te gaan, eerst een preparaat in het tandvlees en de zenuwen rond de zieke kies spuit, tengevolge waarvan deze enigen tijd gevoelloos worden. Deze handeling heet plaatselijke verdoving (dus niet: narcose).
Tot de narcotica behoren ook alcohol, opium en cocaïne, allemaal voor de gezondheid schadelijke genotmiddelen, waarvan door sommigen misbruik wordt gemaakt tot groot nadeel van hun lichaam en geest.
