noemt men de kleinste hoeveelheid negatieve electriciteit. Een atoom, de kleinste hoeveelheid materie — zie ook: Atoom — denkt men zich bestaande uit een kern, waaromheen één of meerdere electronen in gesloten kringen rondwentelen: dus net als een zonnestelsel, maar oneindig klein.
Een atoom van ieder scheikundig element heeft een bepaald aantal electronen. Er kunnen echter bovendien nog losse electronen aan het stelsel toegevoegd worden en die geven aan het atoom een negatieve electrische lading. Bij de ontlading worden deze losse electronen uit het stelsel weggeslingerd.
Ook bij sterke verwarming worden door de atomen electronen uitgestoten. Men is tot de veronderstelling gekomen, dat een electron een bolletje moet zijn met een middellijn van een 30 billioenste centimeter. Natuurlijk is het niet mogelijk, deze lilliputter der schepping te zien, ook zelfs niet door het sterkste vergrotingstoestel. Het is zelfs onmogelijk zich van deze kleinheid een voorstelling te maken.
Hoe de geleerden het dan weten? Door nauwkeurige proeven en metingen zijn ze tot die overtuiging gekomen en je moet het maar geloven, zoals je heel veel geloven moet, wat je zelf niet nameten kunt.
