[Lat. exceptio, van ex-cipere, ex-ceptum= ex-capere = uit-nemen]
1 (alg.) uitzondering;
2 (jur.) tegenwerping, dat is verweer in burgerlijk geding door aan te voeren (zonder de eis zelf aan te tasten) dat de eis niet-ontvankelijk is, bijv. doordat de rechter niet bevoegd is, of doordat een bep. termijn nog niet verstreken is, of door een beroep op verjaring e.d.
