I.m
De grondbetekenis is 'vastberaden optreden’, in het bijzonder in de strijd, vandaar 'ernst (in de strijd)’. Vgl. Got. arni-ba, bijwoord met de betekenis ‘zeker, vast’, bijv. nw. >arn-eis; Oudhoogduits emust, Middelhoogduits ernest, ernst 'ernst, strijd’; Oudsaksisch ernust 'ernst, strijdlust'; Angelsaksisch eornost 'ernstig', ‘ernst’, '(twee)kamp'; Oudnoors ern ‘energiek, flink, snel'. Verwant buiten het Germ.: Oudind. irya 'beweeglijk, energiek', möti 'hij verheft, beweegt zich’, Gri. ornumi 'ik breng in beweging’.
II.
Ernst
m
Dit is een van de weinige Germ. namen waarvan geen samenstellingen bestaan. De betekenis is 'ernst (in de strijd)’, zie ernst. De naam heeft zich vooral vanuit Du. verbreid, waar hij in aristocratische kringen geliefd was. Hij was daar al vroeg populair door de invloed van de sage van hertog Ernst von Schwaben, in het oude volksboek hertog Ernst. Dit verhaal werd in de 19e eeuw door Uhiand tot een drama bewerkt. In Fra. komt de naam na de 16e eeuw pas op en in de 18e eeuw ging hij via Du. vorsten (van Hannover) ook naar Eng.
