Gallinago gallinago (Linnaeus: Scolopax) 1758. Soort van Snip ←, die i.t.t. een andere soort van Snip, de Houtsnip, gebonden is aan vochtige ('waterige') milieus.
De Watersnip moet vroeger in de Lage Landen een zeer veel voorkomende vogel zijn geweest, maar tegenwoordig is hij door biotoopvernietiging als broedvogel zeldzaam geworden en als doortrekker een stuk minder talrijk. In Houttuyn 1763 (Snepje) werd het eerste element van de naam weggelaten, hoewel daar (op p.232) de naam Water-Snep, zij het als vertaling van de D naam, wel al valt: "By de Duitschers hebben zy verscheiderley naamen, waar onder Water-Snep en Gras-Snep, als ook Schnepfflein, 't welk Snepje betekent, en onder deezen naam zyn ze by ons zeer bekend." De nadere specificatie bestond eruit dat de verkleinvorm gehanteerd werd; met de Snep (of ook Houtsnep) werd dan de (grotere) Houtsnip bedoeld, terwijl Poelsnep ← een benaming voor de Grutto was.MH geeft mnl Watersnippe en Watersneppe, maar heeft geen omschrijving.
De Watersnip was vooral door zijn blatend geluid tijdens de baltsvlucht (mechanisch, nl. door de buitenste staartveren veroorzaakt) goed aan de mensen bekend. Veel volksnamen wijzen daar op: Maailamke, Waarlamke, Hemelgeit, Ronneke-mere, Vennesaege, Gunterbokkie, en zie ook Bokje. Een op een ander geluid (de 'zang') gebaseerde naam is Tsaker ←.
