Kauwgom - Het gebruik van kauwgom is in den laatsten tijd, vooral onder invloed van Amerika, waar het tot een misbruik ontaard is, enorm toegenomen. Indirect oefent kauwgom een vrij grooten invloed uit op de spijsvertering. Het kauwen van gom en hars is een gewoonte, die reeds van eeuwen terug dateert. De naam is eigenlijk verkeerd, want het is geen gom, maar een hars, terwijl men bij den naam onwillekeurig aan plantengom denkt, dus aan een meer suikerachtige verbinding.
Reeds Grieken en Romeinen kauwden op de hars, die achterbleef in de wijnvaten en afkomstig was van de stoffen waarmede de wijn gekruid werd. Vooral in Amerika heeft het gebruik van kauwgom of kauwhars reusachtige afmetingen aangenomen. Kauwgom bestaat uit kussenvormige stukjes gecandeerde chiclegom, die vermengd wordt met verschillende aetherische oliën en met een weinig pepsine. De pepsine bevordert eenigszins het spijsverteringsproces, Het voornaamste is echter, dat kauwgom aanleiding geeft tot voortdurende speekselafscheiding. Dit staat in direct verband met de versuikering van opgenomen koolhydraten. Kauwgom wordt spoedig smakeloos, de aetherische oliën worden doorgeslikt; op de hars kan men echter eindeloos doorkauwen.
De vermindering van het gebruik van tabak, doet het gebruik van kauwgom toenemen. Afgezien van het minder aesthetische van een voortdurende kauwbeweging, moet toegegeven worden dat het gebruik van kauwgom niet schadelijk is en zonder twijfel zal medewerken tot bevordering der spijsvertering, In de eerste plaats door de overvloedige speekselafscheiding, vervolgens doordat het gebit een voortdurende oefening meemaakt. Een gezonde speekselvloed werkt als krachtige desinfectans in den mond. Op de desinfecteerende werking van speeksel is nog weinig de aandacht gevestigd. Deze werking blijkt echter duidelijk b.v. bij Spruw. Doordat in dezen ziektetoestand geen of zeer onvoldoende en slechts uiterst langzaam speeksel wordt afgescheiden, gaan allerlei schimmels op tong- en mondslijmvlies woekeren.
