Wat is de betekenis van ontaard?

(1939) (inf.) (ter intensivering) erg; in hoge mate. • Had Kees het nog niet teugen haar gezeid, voor datte ze naar de kerk gonge, dat ie eigenlijk een ontaarde hekel aan dat ding had en dat het al de stichting van den dienst, die hij nog onder deuze dominé mog hebbe, hou en dat was al niet veul, nog weg zou neme. (De standaard, 07/10/1...

ontaard - Bijvoeglijk naamwoord 1. zijn ware aard verloren hebbend (en als zodanig afkeurenswaardig) ♢ De nazi's beschouwden moderne kunst van o.a. w:Paul Klee|Paul Klee als ontaard ontaard - Werkwoord 1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van ontaarden ...

ontaard - bijvoeglijk naamwoord uitspraak: ont-aard 1. wie of wat zijn goede aard verloren heeft ♢ je bent een ontaarde moeder als je je kind niet genoeg te eten geeft Bijvoeglijk naamwoord: ont-aard de/het ontaarde...

agteruitgaan; versleg; agteruitgegaan, sleg.

adj., ûntaerde.

bn. (-er, -st), zijn goede of ware aard verloren hebbend, verbasterd, gedegenereerd; slecht, bedorven: ontaarde zonen; ontaarde kunst.

bn. (verdorven): een ontaarde vader.

(ant’a:rt) bn. (-er, -st) zonder dat wat men volgens zijn aard moet hebben, verdorven : een -e zoon; een -e moeder.

1. bn. (-er, -st), verbasterd, gedegenereerd; slecht, verdorven: ontaarde zonen; (wiskunde) ontaarde kegel, kegelvlak dat in twee of meer vlakken uiteenvalt; (natuurkunde) ben. voor een systeem waarbij bij een zelfde energieniveau twee of meer verschillende golffuncties horen; 2. bw. van graad, (gemeenz.) het is ontaard druk, bar druk. QUANTUMMECH...