Kastanjes - De bekende „marrons" bestaan uit de vruchten van den eetbaren kastanje (Castanea vesca), een variëteit, die voornamelijk in Zuid-Frankrijk en het Middellandsche zeegebied voorkomt. Kastanjes bevatten betrekkelijk veel voedzame bestanddeelen; ze moeten echter om voldoende verteerbaar gemaakt te worden, steeds een of andere bewerking ondergaan. De tamme kastanje wordt omgeven door een donkere schil, hieronder ligt de zaadhuid, die in plooien het zetmeelhoudend weefsel binnendringt. De vrucht bevat o.a. 10 % eiwit, 49 % zetmeel en 23 % dextrine.
Meestal worden de geschilde vruchten gekookt, zooals bij ons de aardappelen toebereid worden. Ook „gepofte” kastanjes worden vaak gegeten. In zuidelijke landen worden ze vaak in den vorm van purée opgediend. Bekend zijn ook de gecandeerde kastanjes, die in heete gesmolten suiker verduurzaamd worden. In Zuid-Frankrijk en vooral op Corsica wordt betrekkelijk veel kastanjemeel gegeten. Op het genoemde eiland is de kastanje van ouds één der voornaamste zetmeelbronnen. Zelfs in den vorm van purée is het kastanjemeel voor menschen met zwakke maag nog moeilijk te verteren. Onder de Corsicanen zou dan ook zeer veel maaglijden voorkomen.
