Oorspronkelijk betekende rekken ook ‘pijnigen, mishandelen door uitrekking van de ledematen’. Het voorkomen vanaf de 19de eeuw van het werkwoord in verwensingen is niet verrassend.
Wel is het beperkt tot de Nederlandstalige gewesten van België. Bekend is nog steeds de zelfverwensing ter bevestiging van de waarheid ik laat mij rekken als het niet waar is. In het Land van Aalst kent men als variant ik laat mij rekken van hier tot Rome, als ik lieg en in het Waasland zegt men ik laat mij rekken van hier tot Rome en een krulleke aan alle bomen! Elders in Vlaanderen zijn de volgende varianten opgetekend: ik laat mij rekken van hier tot Rome en rond alle bomen een kronkel! of zij mogen mij rekken tot in de hel! Vgl.
De Cock (1908: nr. 166). Dezelfde bron geeft ook nog ze moeten hem rekken! Een oorspronkelijke vrome wens is door oneigenlijk gebruik tot vloek en uitroep van verontwaardiging, woede e.d. geworden.
