Temperatuursverhooging van het menschelijke lichaam, die bijna altijd gepaard gaat met stoornissen in pols, ademhaling, spijsvertering en algemeen welzijn. Zij treedt slechts dan op, wanneer eene wonde op de eene of andere wijze is verontreinigd of geïnfecteerd.
De wonde kan als oorzaken voor de wondkoorts bevatten: ziekmakende bacteriën of hunne stofwisselingsprodukten, giftige eiwitstoffen, ontstaande door weefselverval in etter of rottingshaarden, of eenvoudig pmzettingsproducten van bloed (haemoglobine). De genoemde levende en doode vergiften geven, wanneer ze langs bloed- of lymphbanen in het bloed en dus in het menschelijk lichaam van uit de wonde zijn opgenomen, aanleiding tot de volgende verschijnselen. De wondkoortslijder voelt zich ziek, de maagfunctie is gestoord, pols- en ademhalingsfrequentie zijn toegenomen. Doordat de genoemde stoffen tevens de normale reguleering van warmteproductie en warmteverlies van het menschelijk lichaam op eene bepaalde wijze in de war brengen, stijgt ook de lichaamstemperatuur. Het optreden van wondkoorts bewijst: eensdeels, dat er bacteriën of vergiften in het bloed worden opgenomen, anderendeels dat het lichaam bezig is zich te verweren tegen die ingedrongen stoffen. Dit verweer geschiedt, doordat het lichaam zelf in staat is tegenvergiften te vormen, welke verschillend zijn naar gelang van het soort vergif, dat van uit de wonde in het bloed wordt opgenomen.
Het lichaam produceert twee groote groepen van tegenvergiften: de alexinen, welke voornamelijk de bacteriën vernietigen; de antitoxinen, welke de vergiftige chemische stoffen neutraliseeren. Buitendien zouden witte bloedlichaampjes (phagocyten) het vermogen bezitten om de bacteriën in zich op te nemen en te vernietigen.Of de verhooging der lichaamstemperatuur als dusdanig ook moet beschouwd worden als een verweermiddel van het menschelijk lichaam tegen ingedrongen bacteriën, is niet zeker, echter niet onwaarschijnlijk.
De behandeling der wondkoorts is daarom op heden niet direct gericht tegen de temperatuursverhooging, maar zij tracht zoo krachtig mogelijk de eliminatie der vergiftige stoffen, zoowel uit het lichaam als uit de wonde te bevorderen en tevens het locale en algemeene weerstandsvermogen van den wondkoortslijder te verhoogen.
De allerbeste behandeling der wondkoorts echter is deze, dat men vóór, tijdens en na eene operatie al die maatregelen neemt, welke de moderne wondbehandeling (zie ald.) ons leert, om infectie of verontreiniging der te maken of der gemaakte wonde te voorkomen.
