viermatig, heet in de verskunde een dichtregel van vier voeten, vier jamben, bij slepende regels vermeerderd met een niet als afzonderlijken voet medetellende lettergreep. Bij de Ouden bestond de T. in de trochaeïsche, jambische en anapaestische verzen uit vier dipodiën, terwijl een tweetal trachaeën, jamben of anapaesten een dipodie uitmaakte; in de dactylische en andere verzen bestond de T. uit vier enkelvoudige voeten.
In beide gevallen kon aan den laatsten voet een lettergreep ontbreken, en alsdan heette de T. catalectisch, anders acatalectisch.
