Pierre jean david

betekenis & definitie

Fransch beeldhouwer, naar zijn geboortepl. meestal David d'Angers geheeten, geb. te Angers, 12 Maart 1789, overl. te Parijs, 5 Jan. 1856; hij kwam in 1808 te Parijs, op het atelier van Roland en behaalde in 1811 den prijs van Rome, op: la Mort d’Epaminondas; hierdoor in staat gesteld zijn studiën te Rome voort te zetten, ging hij na deze te hebben voltooid naar Parijs terug, en vervaardigde allereerst een standbeeld van Condé (cour d’honneur te Versailles), daarop het Bonchamp-monument te Saint-Fleury, het gedenkteeken voor generaal Foy op PèreLachaise en een Jeune grecque au tombeau de Marco Botzaris (voor Athene); de standbeelden van koning Réné te Aix en van Fénélon te Cambrai dagteekenen van 1822 en 1823; na 1830 volgden zijn werken elkander steeds sneller op en in 18 jaren voltooide hij 40 standbeelden, 75 basreliëfs, 120 busten, en 38 statuetten, benevens 550 medaillons met beeldenaars van de meest bekende persoonlijkheden zijns tijds (thans in het Louvre). Als deelnemer aan de revolutie van 1848 werd hij na den staatsgreep van 2 Dec. 1851 verbannen ; hij hield zich daarop eenigen tijd in Griekenland op, en keerde kort voor zijn dood naar Frankrijk terug; 24 Oct. 1880 werd te Angers een standbeeld voor hem opgericht, het werk van Noël. D. is een der hoofdvertegenwoordigers van de romantische richting in de fransche plastiek; hij is tegelijkertijd een scheppend genie, psycholoog en moralist; zijn fantasie is ongemeen vruchtbaar en luchtig van karakter; in technische vaardigheid wordt hij door weinigen overtroffen.