duitsch physioloog, geb. 1863, sedert 1901 hoogl. en directeur van het Physiologisch Instituut te Göttingen; maakte bijzondere studie van de levensverschijnselen van de eencellige wezens (cellulair-physiologie), waarin hij den sleutel ziet voor de levensverschijnselen van de hoogere wezens en van den mensch. Verder hield hij zich bezig met de physiologie van het zenuwstelsel; hoofdwerken: Allgemeine Physiologie (4de dr. 1903), [i]Psychophysiol.
Protistenstudien[/i] (1889), Die Beivegung der lebe?iden Substanz (1892), Das Neuron in Anatomie und Physiologie (1900), Die Biogcnhypothese (1903), verhandelingen in het „Archiv für Anatomie und Physiologie”, richtte 1902 een „Zeitschrift für allgemeine Physiologie”.
