italiaansch archeoloog, geb. te Monte dell’ Olmo 1732, overl. te Florence 1810, trad in de orde der jezuïeten, verbleef eerst te Rome, daarna in bovengenoemde stad, waar hem het ambt van antiquarius bij het Museo degli Uffizi werd opgedragen. Zijn hoofdwerken zijn: Saggio di lingua etrusca e di altre antiche d’ Italia (1789), waarin hij streed voor den grooten invloed der Grieken op de beschaving der Etruscen, en Storia pittorica d’ Italia dal risorgimento delle belle arti fin presso al fine del XVIII secolo (1795).
Bovendien schreef L. de belangrijke studiën: Dei vasi antichi volgarmento chiamati etruschi (1806), Notizie preliminari circa la scultura degli antichi (1808).
