rom. volkstribuun, tijdgenoot van Gaius Marius, trad reeds tijdens zijn eerste tribunaat (103) als vurig democraat tegen den senaat op; in zijn tweede, 100 v. Chr., viel hij in vereenigimg met den praetor Servilius Glaucia en den beroemden uit het volk gesproten veldheer Marius, die ten zesden male het consulaat bekleedde, de senaatspartij openlijk aan.
Door verschillende wetsvoorstellen, zooals tot buitensporige verlaging van den graanprijs, zocht hij zich van de gunst der groote menigte te verzekeren. Hij bezette naar willekeur het tribunaat en liet den mededinger van zijn bondgenoot Glaucia naar het consulaat, Gaius Memmius, door zijn bende doodslaan; toen vereenigden zich senaat, ridders en alle goede burgers. S. werd met de zijnen verslagen, tot overgave gedwongen en met zijn aanhangers door het volk vermoord; later (63) klaagde Labienus den senator Rabirius als moordenaar van S. aan; Cicero verdedigde den beschuldigde in een bewaard gebleven redevoering.
