eigenlijk Ockenfusz, welken naam hij later in Oken veranderde, natuuronderzoeker en wijsgeer, in 1779 te Boblsbach in Zwaben geb., werd in 1807 buitengewoon hoogl. in de geneeskunde te Jena, en in 1812 gewoon hoogl. in de natuurk. wetenschappen. In 1816 begon hij zijn later beroemd geworden encyclopedisch tijdschrift Isis uit te geven, hetwelk bij de grootere vrijheid der drukpers in Saksen-Weimar het blad werd dat alle klachten voornamelijk over politiek en hooger onderwijs opnam.
Dientengevolge gaf de regeering van Weimar hem de keus om óf zijn professoraat óf de Isis op te geven. O. koos het eerste en toen de Isis nu toch in Saksen-Weimar verboden werd, verplaatste hij de uitgave naar Kudolstadt, waar dit blad tot in 1848 bleef verschijnen. O. woonde na zijn ontslag te Jena, tot hij in 1828 aan de opgerichte academie te Munehen hoogl. werd. In 1832 naar de nieuwe hoogeschool te Zurich beroepen, overl. hij aldaar in 1851. Zijn hoofddoel was om een algemeen nhtuursysteem tot stand te brengen, dat alle rijken der natuur zou omvatten. Hij heeft dit systeem wijsgeerig ontwikkeld in zijn Lehrbuch der Naturphilosophie (Jena, 2de uitg. 1813) en in zijn Lehrbuch der Naturgeschichte (3 dln., Leipz. 1813—27).
O. muntte ook uit als praktisch anatoom en physioloog. Onder zijn werken neemt de Aïlgem. Naturgesch. für alle Stände (13 dln., Stuttg. 1833—41) een voorname plaats in.
