wordt in het gewone spraakgebruik gebezigd voor de oneindige ruimte, met de stoffelijke voorwerpen, die zij bevat, en somtijds ook uitsluitend voor de hemellichamen gebruikt. De Ouden hadden omtrent het H. slechts zeer verwarde denkbeelden; ten aanzien van ons zonnestelsel vormden zij zich hoe onjuist ook nog eenig denkbeeld, maar wat zich buiten de door hen vermeende grenzen van dat stelsel bevond, daarvan hadden zij geen het minste begrip.
Eerst na de uitvinding der verrekijkers, gepaard met de volmaking der theoretische sterrenkunde, is het den mensch mogelijk geworden, zich een eenigszins geregeld denkbeeld te vormen aangaande den bouw van het H.; t. w. dat alle wereldlichamen, gedreven door de wetten der zwaartekracht, een bestendige omwentelende beweging hebben, tengevolge van de werking, die het eene lichaam op het andere uitoefent, welke werking allen omvat, zoodat ieder hemellichaam invloed uitoefent op de beweging van al de andere. Zie ook Hemel.
