duitsch kerkhistorikus (prot.), geb. 15 Sept. 1838 te Emmerik, werd 1871 hoogl. in de kerkgeschiedenis te Bern, in 1884 te Jena; is een leerling van R. Rothe en een zeer liberaal theoloog; zijn hoofdwerk is het Handbuch der neuesten Kirchengeschichte (Elberf. 1867), welks derde druk een uitvoerig werk is geworden, waarvan de afzonderlijke deelen de titels dragen: dl. 1, Einleitung in die Kirchengeschichte des 19.
Jahrh, (Elberf. 1880); dl. 2, Geschichte des Katholieismus seit der Restauration des Papsttums (ald. 1883); dl. 3, 1ste boek, Geschichte des Protestantismus seit dem deutschen Befreiungskriege (Berl. 1890); 2de boek, Interhonfessionelle Zeitfragen und Zukunftsaufgaben (Hamb. 1896); dl. 4, Amerik. Kirchengeschichte (Berl. 1892).
