hertog van Valmy, fransch generaal, zoon van den vorige, geb. te Metz, 1770, was eerst aide de camp van zijn vader, dan brigade-commandant onder Bonaparte in Italië, waar hij tot generaal werd benoemd. Bij Marengo voerde hij het bevel over een brigade dragonders.
Den dag na den slag bevorderde Bonaparte hem tot divisie-generaal. K. nam voorts deel aan den slag bij Austerlitz en verschillende gevechten in Portugal en Spanje (1807—1809). In 1812 werd hij ernstig ziek, zoodat hij niet op het slagveld verscheen voor 1813, toen hij streed bij Lützen en Bautzen. Na den intocht der verbonden legers omhelsde hij, evenals zijn vader, de zaak der Bourbons, doch schaarde zich na de landing van Napoleon weer aan diens zijde. Bij Quatre-Bras wierp K. aan het hoofd van zijn kurassiers de gelederen des vijands overhoop en bij Waterloo werd hij zwaar gewond. Gedurende de Restauratie hield K. zich verwijderd van het openbare leven, doch het Julibewind vond in hem een warm voorstander.
