Druipsteen

betekenis & definitie

stalaktiet, holensteen Een delfstofsoort van jonge vorming, die in den regel uit kalkspaat of aragoniet bestaat; de D. ontstaat als afzetsel uit afdruppelend water, dat, veel koolzuur bevattend, koolzure kalk in opgelosten toestand bevat; het bedekt de wanden en den bodem van holten in kalkgesteente, die daarom druipsteenholen worden genoemd ; ook vormt het in deze holen vrij af hangende klompen en zuilen, welke laatste in het bijzonder stalaktieken worden geheeten, terwijl de meer vlakke en kegelvormige druipsteenen die op den bodem ontstaan doordat hetkalkhoudend water op eenzelfde punt doorzijpelt, met den naam stalagnieten worden aangeduid. Druipsteenholen komen veelvuldig voor in den Harz, in den Frankischen Jura, in Westfalen, Oostenrijk enz. en op het Grieksche eiland Antiparos,en aan den bovenloop der Mississippi. De druipsteenen kunnen de wonderlijkste gedaante aannemen, en vele holen zijn beroemd om hun eigenaardige, phantastische schoonheid (Adelsberger grot, enz.).