beroemd geograaf, astronoom en wiskundige, van geboorte een Egyptenaar, leefde in de 2de eeuw na Chr. te Alexandrië. Zijn hoofdverdienste is hierin gelegen, dat hij de waarnemingen en ontdekkingen van vroegere astronomen, met name van Hipparchus, in een systeem samenvatte, dat naar hem het Ptolemaeïsch Systeem genoemd wordt, en dit publiceerde in een werk, dat gewoonlijk onder den lat. titel Syntaxis mathematica of Constructio mathematica wordt aangehaald.
Dit werk, dat oorspronkelijk den titel droeg van „Groot astronomisch systeem”, werd omstreeks 827 in het arabisch vertaald, en deze vertaling, die onder den naam „Almagest” (tabrir al magesthi) bekend is, werd voor het eerst in de 12de eeuw en sedert nog meermalen in het latijn overgebracht. Een niet minder belangrijk werk is zijn „Aardrijkskunde” (gr.: Geögraphikê haplGfi'G\ d. i. aanleiding tot de aardbeschrijving!, in hoofdzaak tabellen, die de ligging der plaatsen volgens lengte- en breedtegraden aangaven. P. legde ook in de bij zijn boek gevoegde kaarten den geometrischen grondslag voor de projectie van den aardbol. De geographie van P. werd bij de herleving der wetenschappen in de 15de eeuw de grondslag van alle wetenschappelijke aardkunde. De optische kennis van zijn tijd werd door P. samengevat en verder uitgebreid in zijn Optica in 5 boeken, die alleen in de naar arabische exemplaren gemaakte latijnsche vertaling van Ammeratus Eugenius bewaard is gebleven. De Harmonica in 3 boeken bevat de muzikale acoustiek der oudheid.
