dichter, kleinzoon van den vorige, in 1822 te Teplitz geb., promoveerde in 1846 in de medicijnen te Praag. Nadat zijn gedicht Ziska verschenen was, werd hij deswege ter verantwoording geroepen; hij week uit naar Parijs om eerst in 1848 in Bohemen terug te keeren.
In 1849 vertoefde hij op nieuw in Frankrijks hoofdstad, waar hij nu zijn Revolutionäre Studien aus Paris (2 dln., Frankf. 1849) schreef. In 1850 vestigde hij zich te Praag en was in dien tijd met Moritz Hartmann (zie ald.) de voornaamste vertegenwoordiger der Boh. vrijheidspoëzie. Op Ziska (Leipz. 1846, 8ste ui tg. 1863), een heldendicht gekruid met hartstochtelijke lyriek, volgde 1850 zijn Sohn des Atta Troll, in den trant van Heine, dat ook zijn talent voor humor en ironie deed uitkomen. Zijn treurspelen maakten weinig opgang, maar zijn romans Zwischen Fürst und Volk (3 dln., 2de uitg., Leipz. 1861), Die Samara (4 dln., 3de uitg., Leipz. 1860) enz., waaraan hij zich op lateren leeftijd begon te wijden, werden veel gelezen. Hij overl. 29 Mei 1885 te Bregenz.
