Er zijn enige woorden in het Nederlands die met tweeërlei accent kunnen worden uitgesproken. Een daarvan is uitstekend.
Legt men het accent op de eerste lettergreep, dus op uit, dan gebruikt men het woord in letterlijke zin: een kerktoren, hoog boven het geboomte uitstekend, wees ons de weg. Als het accent van de eerste naar de tweede lettergreep verspringt, bezigen wij het woord uitstekend in figuurlijke zin en bedoelen er mee: voortreffelijk. De betekenisovergang is duidelijk: wat zich boven de omgeving verheft, is ongewoon, bijzonder en vandaar: bijzonder goed. Hetzelfde vindt men in vóórtvarend en voortvarend en met minder betekenisverschil in aanhoudend (voortdurend) en aanhoudend (telkens).
