Voor de verklaring van het woord onderdaan moeten wij teruggaan naar een werkwoord onderdoen dat de klemtoon op de eerste lettergreep had en dat betekende: onderwerpen, de baas worden. Het voltooide deelwoord luidde: ondergedaan.
Daaruit is het bijvoeglijke naamwoord onderdaan ontstaan, dat betekende: onderworpen en dat later is vervangen door onderdanig. Alleen als zelfstandig naamwoord is onderdaan nog in gebruik. Eigenlijk zou men er iedereen mee kunnen aanduiden die zich in de macht van een ander bevindt, maar men bezigt het slechts in de verhouding van volk tot vorst. Schertsend wordt het meervoud onderdanen ook gebruikt voor de benen, die geacht worden ondergeschikt te zijn aan de persoon die zij dragen.
