In de letterkunde kent men de stijlvorm waarin de indruk van een bepaald zintuig wordt weergegeven met een woord dat met een ander zintuig wordt verbonden. Men spreekt van knalrood en van schreeuwende kleuren (gehoorindruk en gezichtsindruk) en van bittere woorden (smaak en gehoor).
Misschien dat kakelbont ook zo verklaard moet worden (gehoor en gezicht). Het woord betekent: met al te sterk tegen elkaarafstekende en niet met elkaar harmoniërende kleuren. Men denkt dus aan het kakelen van kippen dat weinig harmonieus is, maar het lijkt niet onmogelijk dat ook de bonte kleuren van kippen en hanen bij de vorming van het woord een rol hebben gespeeld.Op voorbeeld van kakelbont heeft de reclame de samenstelling kakelvers gevormd (kakelverseeieren). Het woorddeel kakelis daarin niet veel meer dan een versterking, maar de bedoeling zal wel zijn: zo vers dat men de kip die het ei legt, nog hoort kakelen.
