Merkwaardig is, dat men onder een geslagen vijand niet verstaat: een vijand die men geslagen heeft, maar: een doodsvijand. Het Middelnederlands heeft: een dootgeslagen viant in de zin van: een vijand om dood te slaan, een vijand met wie men op leven en dood strijdt.
Natuurlijk is geslagen eigenlijk het voltooide deelwoord van het werkwoord slaan, maar het is zó volledig bijvoeglijk naamwoord geworden, dat het passieve element geheel verloren is gegaan. Hetzelfde vindt men in de zegswijze: gebeten zijn op iemand, die ook alleen actieve betekenis heeft, terwijl: gebeten zijn (door een hond) natuurlijk passief is.
