hard gebak, zeer dun gebakken en in weeken toestand opgerold, vroeger veel rondgevent; in oude kluchtspelen komt dit herhaaldelijk voor en nog een veertig jaar geleden was b.v. op het Scheveningsche strand de oblieman een bekende figuur. Nu uit de mode.
Het is overgenomen uit het fra. oublie, lat. oblata, en wel uit de latere mlat. bijvormen oblia, oblagia enz. Eig. was het de benaming voor het misbrood (zie op Ouwel) en werd bij uitbreiding in de middeleeuwen toegepast op ander plat gebak.
