van oudsher de benaming voor elk der grondstoffen waaruit alles in de natuur opgebouwd werd, de bouwstenen dus waartoe alles kan worden herleid; in ruimere zin elke basiseenheid, uit een aantal waarvan een groter geheel is opgebouwd.
In de chemie is een (chemisch) element een enkelvoudige stof die door chemische bewerkingen niet meer is te veranderen in twee of meer stoffen, dit in tegenstelling tot een verbinding. Een element is opgebouwd uit atomen met een bepaalde kernlading; het aantal eenheden daarvan bepaalt de plaats van het element in het Periodiek systeem der elementen.
In de mineralogie wordt onder (gedegen) element verstaan een in de natuur voorkomend mineraal dat in hoofdzaak bestaat uit één chemisch element, veelal gemengd met geringe hoeveelheden andere elementen.
In de elektrochemie is element een verkorte aanduiding voor galvanisch element.
In de astronomie en hemelmechanica wordt onder elementen verstaan de baanelementen, d.w.z. de grootheden die nodig zijn om de elliptische, parabolische of hyperbolische baan van een hemellichaam vast te leggen naar grootte, vorm en ligging; het zijn de lengte van de halve grote as, de excentriciteit, de helling van het baanvlak en de posities van het pericentrum en van de klimmende knoop. Om een positie in de baan te kunnen vastleggen wordt een zesde baanelement gebruikt: het tijdstip van de laatste pericentrumpassage.
In de wiskunde is een element een lid van een verzameling (zie Verzamelingenleer).