Technische encyclopedie

Winkler Prins (1975)

Gepubliceerd op 10-01-2025

CESIUM

betekenis & definitie

symbool Cs, chemisch element met atoomnummer 55, relatieve atoommassa 132,91, één natuurlijk isotoop 133Cs, en daarnaast kunstmatige radioactieve isotopen.

Cesium is een zacht, licht metaal met goudgele glans; smeltpunt 28,5 °C, kookpunt ca. 700 °C; relatieve dichtheid 1,87. Cesium vindt toepassing in foto-elektrische cellen, optische instrumenten, scintillatietellers, cesiumklokken, als getter in elektronenbuizen en in de glas- en de keramische industrie. 137Cs wordt gebruikt voor de bestraling van kankergezwellen. In de plasmafysica wordt cesium wegens de lage ionisatiepotentiaal toegepast voor het vervaardigen van sterk geïoniseerde plasma’s. Cesium is, op het radioactieve francium na, het laatste element van de alkalimetalen, de eerste hoofdgroep van het Periodiek systeem. Het vertoont grote overeenkomst met de overige leden van de groep, waarvan het grootste elektropositiviteit heeft. Het is dan ook het meest reactief; chemisch gedraagt het zich volledig als metaal; de verbindingen zijn zuiver ionisch; ze bevatten het ion Cs+. Met water, zuurstof en de halogenen reageert cesium heftig. Een hydride wordt gevormd met waterstof, en een acetylide met ethyn (acetyleen). Met stikstof reageert het niet, wel met ammoniak waarmee het een amide vormt.

< >