(Fr.: saturation en base; Du.: Basensättigung; Eng.: base saturation), in de bodemkunde de verhouding tussen H-ionen en basen die aan de bodemcolloïden (adsorptiecomplex) zijn geadsorbeerd. Deze basen zijn in hoofdzaak ionen van Ca, Mg, K en Na, waarbij calciumionen meestal kwantitatief verreweg het belangrijkste zijn. Men drukt de basentoestand uit in de basenverzadigingsgraad V van het adsorptiecomplex:
V = 100 S/T
waarin S = som der basen (Ca + Mg + K + Na) en T = totale adsorptiecapaciteit = som der basen + H-ionen. Hoe meer het adsorptiecomplex met basen verzadigd is, hoe minder H-ionen het bevat en dus hoe minder zuur de grond is.